Obsessive compulsive disorder

Zastanawialiście się kiedyś, czy coś może Was ,,zmusić’’ do niepotrzebnych, nic niewnoszących do Waszego życia, powtarzających się zachowań? Czy istnieje jakaś magiczna siła, która kontroluje Wasze działania? Jakieś paranormalne zjawisko, osoba ,,z zewnątrz’’, która steruje Wami niczym w grze The Sims? Cóż, nie posiadamy na szczęście takich informacji. Jednak to, co wiemy na pewno, to fakt, że nasza głowa może wpaść w wir zaburzenia zwanego OCD.

OCD (obsessive compulsive disorder) zalicza się do grupy zaburzeń lękowych. Polega na występowaniu u osoby chorej przymusu do wielokrotnego wykonywania różnych czynności (kompulsje) oraz natrętnych myśli, zwanych obsesjami. Kompulsjami mogą być na przykład: ciągłe zamykanie wszystkich drzwi, obsesyjne mycie rąk, układanie wszystkiego tak, by zachowana była przesadna symetryczność, czy potrzeba poklepania się pięć razy po głowie- brzmi to absurdalnie, z czego osoby chore doskonale zdają sobie sprawę, ale mimo to nie potrafią przestać. Dzieje się tak z prostego powodu. Choremu towarzyszy ogromna obawa, że jeśli nie wykona danej czynności, rytuału, to stanie się coś strasznego.

Pewna osoba zmagająca się z OCD zgodziła się krótko streścić przebieg choroby: ,,To było przerażające i ogromnie utrudniało moje życie. Nie mogłam nigdzie być na czas, ponieważ zanim wyszłam, musiałam dziesięć razy sprawdzić, czy wszystko jest powyłączane. Potrafiłam przez godzinę stać przed lustrem w celu zrobienia perfekcyjnego warkocza, wszystko poprawiałam, by zachować odpowiedni kąt i symetrię, a gdy po całym dniu pracy wróciłam do domu, obsesyjnie myłam ręce. Kiedy wytarłam je w ręcznik wydawało mi się, że znów są pełne zarazków i myłam je na nowo. Nie potrafiłam sobie z tym poradzić. Jest mi teraz głupio o tym mówić, ale jakiś głos w mojej głowie szeptał, że jeżeli tego nie zrobię, to umrą moi rodzice, albo ja sama zachoruję na jakąś nieuleczalną chorobę’’.

OCD ma tendencję do szybkiego rozwijania się, dlatego kluczowe jest, by zauważywszy u siebie objawy podobne do wymienionych powyżej, jak najszybciej udać się do lekarza- psychiatry. Leczenia zawiera w sobie farmakoterapię (leki o działaniu przeciwdepresyjnym stosowane w większych dawkach niż przy depresji- SSRI: sertalina, paroksetyna, fluwokasmina, fluoksetyna) jak również psychoterapię (szczególnie przydatny jest nurt poznawczo-behawioralny, który pozwala pacjentowi zapanować nad obsesjami i uniknąć czynników, które je wywołują).

Jeżeli podejrzewasz u siebie to zaburzenie, nie bój się prosić o pomoc. Na pewno nie zostaniesz wyśmiany. Pamiętaj, nie jesteś w tym sam!

Maja Kocot